Rumaragasa kang dumating
sakay ang Ford F350
U-Haul at dalawang retriever na bitbit.
‘kala naming ikaw ay maging kapamilya
tulad nang mga taong katabi
pero pumalya pala…
aso kong Dalmatian nang tumahol
ikaw ay naghurumentadong pumatol.
Kumatok nang ala sais nang umaga
nakahubad nang kalahati
humamon nang patayan
sinabing ‘di puwedeng pagpaliban…
lumabas kami
‘di ka nakipagkamay
sumigaw huwag palabasin
ang asong perwisyu
kinagat nang dilim
‘di ka kamo makatulog”
(siguro dapat uminom nang Lunesta)
malamang isang masamang balita
kumatok muli
‘di nakuntento
sinipa pa pinto kong nananahimik dito.
nang tumahol uli ang aming aso
sinabing ito’y nauulol
tulad nang buang sa Ingles na nabulol.
‘di man kami magaling mag-ingles
sinabing ikaw ay gradwyet sa
Universidad nang Washington
isang marangal at mataas na institusyon.
pinagtawanan ka…
napika at napikon
naghamon
naghubad nang polo…
handang magtuus sa kalye
mano o mano
magsuntukan hangang matauhan.
‘di kami pumatol
nagasal nang pulos
“Fuck you! Fools!”
‘kala mo kami’y aatras.
tahimik lang
tumawag nang pulis.
isang araw
nanakawan nang mower sa garahe
masamang mata
tinanim mo sa lahat sa kalye.
Mahal na kapitbahay
gumawa ka pa nang mataas na bakod
para ‘di mo makita
ang mga batang naglalaro
lumalangoy sa paliguan
ikaw ay nagbarbecue
‘kala namin nagbago ka na
bukas makalawa
nakita ka naming
may hawak nagpipinta…
tapos
isang kurap ikaw ay naupos
parang sigarilyong nawalan
nang pulburang pulbos
pinarentahan ang bahay
kara-karakang lumayo
walang kibo.
Mahal na kapitbahay
ganito ba ang mamuhay?
kung tinangap mo ang kamay
kung tumawa lang sa asong maingay
kung kinibit lang ang balikat
‘di na sanang naging masalimuot
itong damdaming nakakalungkot.
No comments:
Post a Comment